Daar sta je dan, alleen op het achtersteven,
kijkend naar je geboortegrond dat achter
de horizon verdwijnt, jij het onbekende leven
tegemoet. Maakt je toekomst het verlies zachter?
Je toekomsttaal ben je nog niet machtig, met
mijn zus op je arm - zij zal, naar welk gebruik,
haar eerste verjaardag in Alkmaar vieren?- net
zoals later in het jaar, mijn broer in je buik.
Heb je geslapen, lag je te draaien onder je deken?
Je gedachten golvend, woelig als het woeste water
van de zee. Is de ochtendzon een gunstig teken?
Toen je achter niets meer zag, kon je de tranen weerstaan
voor mijn zus? Heb je, bij het zicht op je nieuwe later,
met haar vooruitkijkend op het voorsteven gestaan ?