Den Helder Terwijl de regen tegen de ramen slaat, vult de zaal van het Apostolisch Genootschap in Den Helder zich zaterdagmiddag met jong en oud voor de prijsuitreiking van de eerste editie van de Nieuwe Diep gedichtenwedstrijd. Het moderne gebouw, waar de galm en echo iedere voordracht extra gewicht geven, is aangekleed met een symbolisch podiumdecor: een wereldbol met brandende fakkel en uitgestoken hand, passend bij het thema vrede en vrijheid.
Vlnr.: Gery, Evert, Yanaika, Tomas en René Hamstra. Vooraan Sky. © Foto Redmouse
Tussen de voordrachten door speelt en zingt een jonge pianist korte intermezzo’s. Dichter Gery Posch brengt zelfs een vijfkoppig ensemble mee - met harmonica, xylofoon en ander klein slagwerk - dat de avond een eigen klank geeft. Organisator
Brian Möhlmann kijkt tevreden rond: „Het heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Ik had niet gedacht dat het zó vol zou zitten.”
Winnaars
De jury, bestaande uit stadsdichter Yanaika Zomer, Evert Tolhuis en Anita Ruder, die helaas niet bij de uitreiking aanwezig kon zijn, kennen de prijzen toe in twee categorieën. Bij de volwassenen worden Gery Posch en Dick van Welzen bekroond. Posch brengt met haar gedicht ’Gelukkig heel gewoon’ een lichte toon, waarin spreeuwen met violen en bijen op rozenknoppen de vrijheid verbeelden. Van Welzen koos in ’Vrij’ juist voor plechtige beelden van een wereld zonder laarzen, mijnen of censuur.
In de jongerencategorie was er slechts één inzending, maar de jury was zo geraakt dat zij besloot de categorie toch te laten bestaan. De 20-jarige Sky Molijn, student Creative Writing aan ArtEZ in Arnhem, krijgt de prijs met ’De dubbele deken’. Daarin
verknoopt zij beelden van oorlog en bombardementen met de schijnbare achteloosheid van een scrollende telefoonvinger.
Sky krijgt de prijs overhandigd van haar ’poëziemama’, stadsdichter Yanaika Zomer. © Foto Redmouse
„Ik voelde me eigenlijk een beetje hypocriet om over mijn eigen kleine gevoelens te schrijven over hoe leuk vrijheid is, terwijl er overal oorlog is”, zegt Molijn zelf. ,,Maar toch is dat ook belangrijk. Je kunt niet vechten zonder hoop.”
Stemmen
Stadsdichter Yanaika Zomer is zichtbaar blij dat ze als jurylid mag optreden. „Ik kan dit alleen maar toejuichen, vooral als ik het zelf niet hoef te organiseren”, grapt ze.
„Dan denk je: gelukkig! Poëzie leeft nog.” Zelf draagt ze een gedicht voor over de eikenboom die Anne Frank ooit zag, en merkt daarbij op: „Ik had last van de vrede, dat wij dat hier vieren terwijl de rest van de wereld in de fik staat.”
Ik had last van de vrede; dat wij dat hier vieren terwijl de rest van de wereld in de fik staat
Yanaika Zomer
Stadsdichter
Molijn vertelt dat zij veel samenwerkt met Zomer: „Dat is eigenlijk mijn poëziemama”, lacht ze. Zomer herkent zich daarin: „Het voelt heel eervol om via mij weer door te kunnen dragen. Het mooie van poëzie is dat het niet draait om output of efficiëntie,
maar om menselijkheid.”
Vooruitblik
Het Apostolisch Genootschap stelt niet alleen de ruimte kosteloos beschikbaar, maar sponsort ook de prijzen. Möhlmann, die zijn idee uitwerkt vanuit zijn betrokkenheid bij vredesorganisatie PAX en zijn eigen passie voor poëzie, noemt de avond ’zeker niet
de laatste keer’. Voor 2026 is het thema al bekend: de zee. „Ik daag u uit”, zegt hij tegen het publiek. Daarnaast denkt hij na over een soortgelijke wedstrijd voor beeldende kunst.
Na afloop heerst vooral de warmte van een gemeenschap die elkaar gevonden heeft
in woorden. En terwijl buiten de regen blijft vallen, blijft binnen de echo van de poëzie
nog lang hangen.